Zebranie odbędzie się w dniu 24 lutego 2023 r. o godz. 15 00 w Wielkopolskim Muzeum Wojskowym w Poznaniu
Powstanie Wielkopolskie było jednym z nielicznych udanych zrywów w historii Polski, zarazem – prócz Powstań Śląskich – najświeższym przed odzyskaniem przez cały kraj niepodległości. Nic więc dziwnego, że już wkrótce po likwidacji Frontu Wielkopolskiego, byli Powstańcy i żołnierze Wojsk Wielkopolskich zaczęli zakładać różnego rodzaju stowarzyszenia kombatanckie. Początkowo dość liczne, szybko przestawały istnieć nie mogąc skupić w swych szeregach większej liczby członków. Impas ten przełamał początkowo Związek Towarzystw Uczestników Powstania w Wielkopolsce 1918-19 r. założony w 1920 roku jako kontynuator-spadkobierca Rady Ludowej Miasta Poznania, a następnie Towarzystwo Powstańców Wielkopolskich założone w 1921 roku. Towarzystwo to rozwiązano jednak już w początkach 1922 roku.
Związek Towarzystw Powstańców i Wojaków Ziem Zachodnich Rzeczypospolitej Polski powstał 7 kwietnia 1922 roku z inicjatywy Dowódcy Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu – generała dywizji Kazimierza Raszewskiego. Jak wiele innych Stowarzyszeń także i to posiadało odznaki dla swych członków – Powstańców Broni, Powstańców Zasługi i Wojaków. Odznaki te obecne w zbiorach publicznych i prywatnych, znane ze źródeł aż do końca Dwudziestolecia Międzywojennego były najpowszechniejszymi oznakami udziału w Powstaniu Wielkopolskim. Udział ten nie doczekał się bowiem w okresie Międzywojennym własnego odznaczenia tak jak było to w przypadku chociażby Powstańców Śląskich.
Odznaki Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków Ziem Zachodnich RP stanowią w falerystyce wielkopolskiej ciekawe zjawisko, do niedawna czekające na odrębne opracowanie, którego owoce przedstawi autor w trakcie prelekcji.
Tomasz Poniewierka