Warning: Undefined array key "HTTP_REFERER" in /httpdocs/wp-content/plugins/kento-post-view-counter/index.php on line 620

PUBLIKACJA ŹRÓDŁOWA:

Niepodległość. Wojna. Niewola. Pamiętnik podporucznika Wojska Polskiego Kazimierza Szuberta”, wstęp i opracowanie Agnieszka Jędrzejewska i Przemysław Waingertner, Łódź 2012.

Niepodległość. Wojna. Niewola…” to pamiętnik Kazimierza Szuberta, podporucznika 84 pułku Strzelców Poleskich Wojska Polskiego. Powstał on w pierwszych latach niewoli niemieckiej i obejmuje okres od początków służby wojskowej K. Szuberta do końca 1941 roku. Rękopis pamiętnika znajduje – wraz z innymi pamiątkami po ppor. K. Szubercie, w zbiorach Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi. Jego przygotowania do druku podjęli się: mgr A. Jędrzejewska – pracownik Działu Zbiorów Muzeum oraz dr hab. prof. Uniwersytetu Łódzkiego – P. Waingertner.

W swym pamiętniku ppor. K. Szubert opisuje swoją karierę wojskową – od promocji oficerskiej, służby w 84 pułku Strzelców Poleskich, przydział do 184 rezerwowego pułku piechoty i walkę w jego szeregach we wrześniu 1939 roku. Większość jednak pamiętnika poświęcona jest przeżyciom Podporucznika w obozach jenieckich –  w Arnswalde i Woldenbergu. K. Szubert opisał warunki egzystencji w oflagach niemieckich, sylwetki jeńców oraz Niemców – oficerów i żołnierzy, kadrę obozową. Ukazane są starania o żywność, handel obozowy, relacje między współwięźniami. Autor notuje również informacje krążące wśród więźniów obozu, dotyczące sytuacji na ziemiach polskich, okupowanych przez III Rzeszę i ZSRR.

Zaletą pamiętników jest fakt, iż były spisywane na bieżąco – w obozie. Autor nie dokonał zatem ich autocenzury po 1945 roku. Warto je zatem polecić wszystkim, którzy interesują się dziejami Wojska Polskiego, historią 84 i 184 pp, Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, a zwłaszcza zaś losem polskich oficerów w niemieckich obozach jenieckich.

Wydawnictwo można nabyć w cenie 20 zł w siedzibie Muzeum przy ul. Gdańskiej 13.

 


 

Aleksandra Anna Kozłowska, Generał brygady Jerzy Dobrodzicki (1884-1934) i jego rodzina, „Przegląd Nauk Historycznych” (Łódź) 2012, R. XI, nr 2, s. 101-126.

Jerzy Dobrodzicki, urodzony 14 XII 1884 r. w Wadowicach, był oficerem piechoty austriackiej, później generałem brygady w Wojsku Polskim. W 1905 r. wstąpił w szeregi armii austro-węgierskiej. Był członkiem Związku Walki Czynnej. Od 1911 r., działał jako instruktor w Związku Strzeleckim. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim jako dowódca kompanii, później batalionu. W styczniu 1917 r. wstąpił do Polnische Wehrmacht. Po kryzysie przysięgowym w lipcu tego roku J. Dobrodzicki wrócił w szeregi 20. Galicyjskiego Pułku Piechoty (miejsce stacjonowania – Kraków), który został wysłany na front włoski i walczył nad rzeką Piava. Stanął na czele Organizacji „Wolność” skupiającej Polaków służących w c.k. armii. Z powodu swojej działalności został wycofany z frontu i odesłany do Bochni koło Krakowa. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości otrzymał awans do stopnia majora i rozpoczął organizację 2. pułku strzelców podhalańskich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 5. pułkiem piechoty. Został poważnie ranny w bitwie pod Borodzianką (12 V 1920 r.) i odesłany do szpitala. W okresie 20 XI 1920 r.-14 XI 1921 r. dowodził I Brygadą Piechoty Legionów. W latach 1921-1926 był dowódcą 1. pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu. Następnie stał na czele piechoty dywizyjnej w 18 Dywizji Piechoty w Łomży. W 1929 r. J. Dobrodzicki otrzymał nominację na stopień generała brygady i został wyznaczony na dowódcę Okręgu Korpusu II w Lublinie. Zmarł 15 XI 1934 r. w Warszawie. Jego doczesne szczątki spoczęły na Cmentarzu Powązkowskim. Wdowa po nim, Zofia Dobrodzicka, mieszkała w stolicy i w 1944 r. przeszła przez piekło powstania warszawskiego. Zmarła w 1970 r. W czasie II wojny światowej Jerzy Andrzej Dobrodzicki – jedyny syn generała – służył w Marynarce Wojennej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po zakończeniu działań wojennych mieszkał w Wielkiej Brytanii. W 1949 r. przeniósł się do Kanady. Zmarł w Ottawie w 2001 r. Wnuk generała – Andrzej – mieszka z żoną Grażyną i synem Adamem w Kanadzie.

1873 Total Views 1 Views Today
Partnerzy

karta_logo_MNK_B

mwp

muzuem_lodz

wmwpozn

MuzeumWroclaw

logo Muz. Lub.-1

silkfencing