Zarząd Oddziału Poznańskiego  zaprasza na spotkanie, w trakcie którego dr Robert Ostafiński-Bodler przedstawi wykład:

Peregrynacje po zbrojowniach Europy:

KRÓLEWSKA ZBROJOWNIA

W MADRYCIE 

Zebranie odbędzie się 24 października 2025 r. o godz. 17 00 w Wielkopolskim Muzeum Wojskowym w Poznaniu

Peregrynacje po zbrojowniach Europy: Królewska Zbrojownia w Madrycie

Królewska Zbrojownia w Madrycie jest jednym z klejnotów hiszpańskiego dziedzictwa historycznego i, obok Zbrojowni Cesarskiej w Wiedniu oraz Pałacu Królewskiego w Turynie i  Rustkammer  w Dreźnie uważana jest za najważniejszą w Europie, zarówno ze względu na wartość eksponatów, jak i historię, która nadaje znaczenie tej kolekcji broni, przede wszystkim ceremonialnej.

Obecny budynek Królewskiej Zbrojowni został wzniesiony na zlecenie króla Alfonsa XII, a po jego śmierci dokończyła go królowa regentka Maria Krystyna Habsburg.

Pierwotny gmach zniszczył pożar w 1884 roku, a król Filip II odegrał kluczową rolę w jego powstaniu, zabraniając sprzedaży kolekcji po swojej śmierci, łącząc ją w ten sposób z jego synem i przyszłymi następcami. Decyzja ta była motywowana nie tylko tym, że była to kolekcja o dużej wartości materialnej, ale także tym, że była symbolem potęgi dynastii austriackiej i zawierała herb jego ojca, Karola V. Właśnie te herby stanowią trzon kolekcji, odziedziczonej po ojcu, królu Filipie I Kastylijskim, oraz po dziadkach, królu Ferdynandzie Katolickim i cesarzu Maksymilianie I Austriackim. Kolekcja obejmuje zatem cały XVI wiek, okres, w którym Europa przeżywała renesans, a korona hiszpańska sprawowała prymat w polityce kontynentalnej. Okoliczność ta pozwoliła na zlecanie prac głównym warsztatom europejskim, zlokalizowanym głównie w południowych Niemczech i północnych Włoszech, znajdujących się pod kontrolą korony hiszpańskiej.

Panowania Filipa III i Filipa IV (1605-1621-1665) należy zaliczyć do tych, które zgromadziły jedną z najważniejszych kolekcji XVII wieku. To właśnie za panowania tego drugiego zbroje zaczęły tracić na znaczeniu, jakim cieszyły się we wcześniejszych epokach, ze względu na rozwój broni palnej, co przyczyniło się do wzrostu kolekcji tej broni, a także broni białej, zwłaszcza tej kutej w Toledo.

Po przybyciu Burbonów kolekcja nadal się powiększała o broń osobistą, trofea wojskowe i dary dyplomatyczne. W XVIII wieku Madryt stał się jednym z głównych europejskich ośrodków produkcji broni luksusowej; status ten stopniowo zanikł w XIX wieku wraz z rozwojem baskijskich ośrodków Eibar i Placencia de las Armas.

—

Robert Ostafiński-Bodler

GALERIA: