Grody Czerwieńskie to pas umocnionych punktów na pograniczu polsko – ruskim ciągnący się mniej więcej od błot poleskich na północy po Karpaty na południu. Nazwę swoją otrzymały od grodu Czerwień nad Bugiem przez współczesną historiografię kojarzonym z grodziskiem we wsi Czermno. W prostej linii na zachód od tej miejscowości, na samym skraju północnego Roztocza leży wieś Sąsiadka, a w niej pozostałości grodu utożsamianego dziś z historycznym Sutiejskiem. Gród ten położony u przeprawy przez bagnistą dolinę rzeki Por będącej lewym dopływem Wieprza, strzegł szlaku z Kijowa przez Włodzimierz ku przeprawie na Wiśle w Zawichoście. Sutiejsk powstał stosunkowo późno bo w drugiej połowie wieku XI i największy rozkwit przeżywał w XII i XIII stuleciu. W skutek stopniowego przesuwania się wpływów polskich na wschód stracił w XIV wieku status ważnego grodu na rzecz Szczebrzeszyna. Badania archeologiczne zapoczątkowane w roku 1936 przez prof. Włodzimierza Antoniewicza a kontynuowane przez dr Zofię Wartałowską w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku pokazały także bardzo wiele interesujących szczegółów wczesnośredniowiecznej techniki fortyfikacyjnej.
Piotr Błaszczak